Nur’lu Yol
Etinle canınla girdin kanıma
Çocuktum, çocuktum ben de
Sen oyuncağımdın elimde
Yüzüne hurileri sakladım
Saf saf gözüme bakarken
Şimdi pusulanı buldun da
Gidiyor musun Nur’um!
Elimde elin, ritim tuttum
En güzel melodilerim
Senin ağlama sesindi
Gözlerim gülmeyi öğrendi
Sen ömrümün neşesi
Bam telime bağlı sazımdın
Gönül sazın tel tel çalındı da
Gitme vaktin geldi mi Nur’um!
Defteri kalemi beraber kokladık
Okul yolunu adım adım saydık
Önlük forma yakalık
Fotoğraflara sakladık
Şimdi bu sevinçle
Uçuyor musun Nur’um!
El içinde bilgeydin
Evimizde bebeğimdin
Onurunla çalışkanlığını
Kendine kuşak çevirdin
Bir tek senin karşında
Elim kolum bağlı kaldım
Gücünü kuvvetini toplayıp
Kılıcını kuşandın mı Nur’um!
Yatak eşim, çatal sesim
Yüreğim soluğum nefesim
Kalabalığım afacan dünyam
Derledin topladın bakışını da
Mis kokunu misafir mi bıraktın
Öğretmen olup sende başka
Başka çiçek mi kokladın Nur’um!
Yüreğimi sarmaşığına astığım
Yaralarımı sarıp üstünü kapattığım
Geceyi aydınlatan yamasız bakışım
Kolum kanadım eczam dermanım
Eteğimde dökülen cilvem, nazım
Dilimde akan balım, peteğim
Başını aldın gidiyor musun Nur’um!
Melek KIRICI ERKÖSE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder