Huzurundum senin huzur/u/m sende kaldı
Dün gibi hatırımda parmağımı sımsıkı tutuşun,
Bildiğim bileceğim en tatlı dokunuştun.
Yüreğimden, gözümden, dilimden,
Nefesimden önceydin, ciğerime süzülen.
Sonra günden güne serpildin, ele avuca geldin.
Maskaralıklarınla şov yaparken etrafa,
En yakınında hep beni görmek isterdin.
Kafanı yasladığında göğsüme senden mutlusu yoktu.
Ben de bırakmazdım zaten gözümden uzağa,
Aklım çıkardı sesin az yüksek çıksa.
Kulaklarımla oynamayı ne severdin.
Hakikatten en son ne zaman sevmiştin?
Büyüdün okullu oldun, evin her odası senin çalışma odan olarak yer değiştirdi.
Canın nerede isterse orada çalışırdın.
En çok da televizyon olan oda da çalışmayı severdin.
Bu yüzden hiç bir diziye bağlanmadım..
Hayatım bitmişti senin hayatın başladığında,
Öncelik senindi tüm dünya karşısında,
Yarınlar, alkışlar senindi dualar senin,
Bu yüzden ben hiç yarınlarımın hesabını yapmadım.
En çokta en yorgun anımı bulur puding diye tuttururdun,
Yarına bekleyemez hemen sevin isterdim,
Gözlerindeki mutluluk mutluluğumdu,
Bu yüzden ben de başka bir şey sever miydim unuttum.
Sonra daha büyüdün çocukların oldu elmas damlası,
Onlar da sen gibi en değerlimdi!
Bir bana güvenir, bir bana bırakırdın gözü kapalı çocuklarını.
Şimdi düşünüyorum da ben sizi bırakıp hiç gitmedim..
Şimdi sen benim elimden tuttun,
Bir binanın önünde durdun, elin elimden düştü, gözün gözümden..
Hep bana huzur/u senin yanında bulurum annem derdin!
Şimdi beni huzur evine bırakarak bedel mi ödedin annem?
Huzur/u/m sende kaldı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder