KARA CEHENNEM

Şartlara uyuyor olmasına rağmen şoförlüğe seçilmemiş; umudunu da

yitirmemişti. Murat’ı iki yüz askerle birlikte, adı “Mezarlık” olan bir

koğuşa verdiler. Koca koğuşta sadece bir ampul vardı aydınlatmaya

çalışan. On beş gün burada kalıp sonra başka yerlere gidecekleri için,

balık istifi gibi üst üste yatmışlardı. Parası olanlar, paralarını önceden

atletlerinin içine diktirdikleri keselere saklıyor, kıyafetlerini üst üste

giyiyorlardı çalınmasın diye. 

Özellikle geceleri, çok kalabalık olduğundan koku çok ağırlaşıyordu.

Ne bir bardak sıcak çay içebiliyorlardı içlerini ısıtmak için, ne de

yakınlarını arayabilecekleri bir telefon bulabiliyorlardı. Eğitim yap-

tıkları yerse, birlikten dört kilometre yüksekte bir dağın üzerindeydi.

Murat, iki yüz askerle birlikte her sabah uygun adımla gidiyordu eği-

time.

On beş gün çabuk geçti. Bir sabah; tek ampullü, adı “Mezarlık” olan

bu koğuşta kaldığı iki yüz arkadaşıyla birlikte kara trene dolduruldu-

lar ve Balıkesir Çayırhisar’a getirildiler. Geldikleri yere göre bir cen-

netti burası. Koğuşlar otuz kişilikti; çay ve kahve içebiliyor, sıraya gi-

rerek telefonla sevdiklerini arayabiliyorlardı. Hepsi yeniden doğmuş

gibi olmuşlardı. 

Mahkum Mahfuz kitabımın 136.sayfasında yer alan "KARA CEHENNEM!" Başlıklı öykümün içinden..